Verenigd in beweging

In memoriam Frans van Bergenhenegouwen

1 februari 1939 - 22 december 2021

Frans van Bergenhenegouwen: wie is dat? ken ik die? Maar als je de naam vertaalt in Frans Kadet weet iedereen op Verburch wie je bedoelt.

Al op zeer jeugdige leeftijd was Frans op het voetbalveld te vinden. Zijn vader Leen, de bakker (vandaar de bijnaam Kadet), was al vanaf de oprichting in 1949 actief lid van de vereniging. Zoals wel meer gebeurde, werd er met de leeftijd een beetje gesmokkeld, zodat Frans jong op het veld stond. Hij kon redelijk goed spelen maar als reserve keeper stond hij ook z’n mannetje. Door zijn werk in de kassenbouw was hij veel van huis en maakte hij lange dagen zodat er van trainen niet veel terecht kwam. Een hoogvlieger is het dus nooit geworden maar hij was altijd fel en paraat. Door z’n huwelijk met Netty kwam hij in Monster te wonen, maar dat weerhield hem er niet van Verburch trouw te blijven. Zelfs toen zijn zoon Ed ging voetballen bij RKSVM was hij een enthousiaste supporter, maar dwong hem bijna voortdurend voor een echte club te kiezen. Door een blessure is daar nooit van gekomen, wat Frans best erg vond. Later was Frans heel trots dat kleinzoon Dylan ook in Verburch-tenue voetbalde en iedere week langs de lijn stond te roepen … aanvallen. Naast het voetballen had Frans nog een passie namelijk fietsen en bezoeken van vele rondjes rond de kerk en kampioenschappen.

Toen in 1980 de Jan van der Valksporthal beschikbaar kwam was Frans van begin af actief als zaalvoetballer. Een paar jaar later kwam er een plaats vrij in het organisatiecomité en heeft Frans met tomeloze inzet het zaalvoetbal begeleid. De eerste jaren op woensdag- en vrijdagavond in de kleine zaal en later op 2 velden in de grote zaal op vrijdagavond. 40 jaar lang heeft Frans zich meer dan verdienstelijk gemaakt, vele honderden spelers ontmoet en ontelbare uren gemaakt. Wij zijn hem daarvoor bijzonder dankbaar.

Velen zullen hem evenwel kennen als een gedreven organisator: een man van weinig woorden, maar die met zijn ogen sprak en het onderstreepte met karakteristieke handgebaren.

Ludiek is het weerwoord dat Frans altijd gaf als hij met Kadet werd aangesproken nl.: heb jij bij mij in de klas gezeten? Zo nee, dan is het mijnheer van Bergenhenegouwen. Maar op vrijdagavond na de laatste wedstrijd, het opruimen van de spelattributen en het nuttigen van enkele biertjes werd de naam Kadet gewijzigd in de weekendnaam Croissant.

Ook hilarisch was zijn afscheidsrede aan het einde van het zaalvoetbal seizoen: gezeten op een barkruk bedankte hij iedereen achter en voor de bar en bracht hij de winnaars van het afsluitende toernooi een kratje bier om er zelf ook een flesje van te nuttigen.

Een uniek mens is van ons heengegaan. Wij zullen Frans missen.

Bestuur en zaalvoetballers Verburch